Oude blogs op volgorde van datum
Gepubliceerd in Volkskrant: Steden zijn de zwakste schakel in vluchtelingenketen
Links verklaart terugkeer taboe ten koste van uitgeprocedeerde asielzoeker
Op de dag dat het kabinet zijn plannen omtrent uitgeprocedeerde asielzoekers bekend maakte, waren de stadhuizen spreekwoordelijk te klein in onder andere Amsterdam, Utrecht en Nijmegen. Het kabinet wil dat medewerking aan terugkeer een voorwaarde is voor opvang en dat de opvang beperkt wordt in tijd. Maar binnen een week namen de gemeenteraden moties aan, zonder instemming van de VVD-fracties, die lijnrecht indruisen tegen de oplossingen van het kabinet. Daarmee positioneren de steden zich als zwakke schakels in de complexe problematiek rondom uitgeprocedeerde asielzoekers. Door opvang onbeperkt mogelijk te maken, ondermijnen deze steden het draagvlak voor het Nederlandse asielbeleid. Wij, VVD-woordvoerders in Amsterdam, Utrecht en Nijmegen, vinden dit onverantwoordelijk.
Het vreemdelingenbeleid in Nederland is gebaseerd op het vluchtelingenverdrag van Geneve, Europese verdragen en de Nederlandse wetgeving. Democratisch gemaakte afspraken, wetten en regels zorgen ervoor dat de instroom van vluchtelingen zowel rechtmatig als rechtvaardig verloopt. De situatie van mensen die een verblijfsvergunning in Nederland willen, wordt objectief getoetst aan de instroomcriteria. Indien ze daar niet aan voldoen, hebben ze geen recht op een verblijfsvergunning en dus geen toekomstperspectief in Nederland. Vanaf dan worden zij uitgeprocedeerde asielzoekers genoemd.
Hoe concreet wordt omgegaan met deze mensen op lokaal niveau is in 2007 benoemd en vastgelegd door de gemeenten zelf in het bestuursakkoord van de VNG en de staatssecretaris in die tijd Albayrak (PvdA). Daarin zijn de uitgangspunten onder andere dat gemeenten en het Rijk samenwerken om het daadwerkelijk vertrek te bevorderen van vreemdelingen die geen recht (meer) hebben om in Nederland te verblijven, en dat de voorzieningen van personen die geen recht meer hebben op van Rijkswege verstrekte (opvang-)voorzieningen beëindigd worden. Heldere en logische afspraken, zo denken wij.
Wij vinden het van cruciaal belang dat mensen toekomstperspectief hebben. Als mensen geen perspectief hebben in Nederland, ligt het voor de hand dat ze terugkeren naar hun oorspronkelijke land. Mensen die meewerken aan terugkeer, krijgen opvang en begeleiding, als nodig tot en met in het geboorteland. Over deze mensen horen we overigens weinig meer terug in debatten. Ook horen we onze linkse collega’s bijster weinig als het gaat om de asielzoekers waar de gemeenten juist wel verantwoordelijk zijn; de asielzoekers die een verblijfsvergunning hebben gekregen en die in asielzoekerscentra naarstig wachten op een woning zodat zij eindelijk weer hun levens kunnen oppakken. Grote gemeenten blijven achter in het beschikbaar stellen van woningen voor deze groep, terwijl de toestroom vanuit landen als Eritrea en Syrie alleen maar toeneemt. Vorig jaar werden 24.000 asielaanvragen gedaan, tegenover 15.000 het jaar ervoor. Om deze toestroom aan te kunnen, moeten we zorgen dat we onze middelen en capaciteit zorgvuldig inzetten. Immers, deze zijn niet onuitputtelijk.
Het is dan ook onbegrijpelijk dat onze steden zich vooral focussen op mensen die uitgeprocedeerd zijn en bij voorbaat weigeren mee te werken aan terugkeer, in plaats van op de nieuwe toestroom asielzoekers en vluchtelingen met een verblijfsvergunning.
Deze onvoorwaardelijk steun aan illegalen biedt louter valse hoop en als troost een boterham. Dit is niet sociaal of humaan, dit is makkelijk politiek scoren ten koste van kwetsbare mensen.
Wij zijn overtuigd van de oplossingskracht van dit deel van het landelijke beleid. Tegelijkertijd ligt er wat ons betreft ook nog een rol bij de landelijke en Europese overheid om andere schakels (buitengrenzen, invulling Dublinakkoorden) in het vreemdelingenproces verder te versterken.
Onze stadsbesturen kunnen een belangrijke rol spelen in de concrete invulling van dit beleid.
Er moeten immers nog afspraken komen over de duur van de opvang en de wijze van terugkeerbegeleiding. Bovendien kan er dan nog eens worden gewezen op de behoefte aan verdere versnelling en verbetering van de landelijke procedures.
Stadsbesturen zouden zich niet boven de wet moeten willen plaatsen door alsnog een eigen opvang te creëren.
Door zich niet aan de eigen afspraken te houden, constructief overleg bij voorbaat uit te sluiten en terugkeer voor uitgeprocedeerden als taboe te verklaren, tonen de steden zich de zwakste schakel in de complexe keten van de vreemdelingenproblematiek. En is er geen perspectief op een duurzame oplossing.
Inge van Dijk, Fractievoorzitter VVD Nijmegen
Judith Tielen, VVD-raadslid Utrecht
Dilan Yesilgoz, VVD-raadslid Amsterdam
Archief blogs
Wonderland met blauwe zetels
Businezz: Minister Kamp neemt 1e exemplaar 101% IK in ontvangst
‘Gay Games’: Coming Out op een sportvereniging ligt ook in Utrecht niet voor de hand
'Waarin de vrijheid van ieder van ons, ook die van de ander is' (Toespraak Dodenherdenking 4 mei 2016)
Gepubliceerd in de Volkskrant 25 nov 15: Asiel te belangrijk om aan B&W over te laten
Column Binnenstadskrant Utrecht nov 2015: Gast aan Tafel
Gepubliceerd op Volkskrant online: Basisinkomen is een valse belofte
7 redenen waarom de VVD het 'experiment basisinkomen' in Utrecht afkeurt
Gepubliceerd in Volkskrant: Steden zijn de zwakste schakel in vluchtelingenketen
De drie dilemma's van dit raadslid
Brede aanhang voor liberale keuzes
Ook tegemoetkoming voor chronisch zieken en gehandicapten met middeninkomen
Serieus. Blij.
Schriftelijke Vragen Inspectie Toezicht Kinderopvang
Alle drie!
VVD wil rookpreventie als topprioriteit voor jeugdgezondheidsbeleid
Voor wie de nuance zoekt...
Utrecht (weer) op de kaart!
Meer waarde uit de zorgeuro's
Goede voornemens omzetten in actie
Merkwerk in de zorg neemt toe
Regeerakkoord op 1 A4 – het kan met OGSM